مجله معماری و دکوراسیون داخلی

آیا می توان اسباب بازی را یک ابزار آموزشی دانست و برای آموزش، آموزش و یادگیری از آن استفاده کرد؟ اگر بله چگونه و چگونه؟

بله حتما. ما همیشه به دنبال ایجاد فضایی در محیط‌های یادگیری برای به حداکثر رساندن یادگیری هستیم و همانطور که همه می‌دانیم برای عمیق‌تر شدن هر محتوایی باید مطالب را به طرق مختلف بازگو کنیم و از ابزارهایی برای کمک به معلم در یادگیری استفاده کنیم. . محیط و محیطی به نام غنی تر داشته باشید.

اسباب‌بازی‌ها را به‌عنوان ابزاری در خدمت آموزش می‌توان به محیط‌های آموزشی فراخواند و علاوه بر کمک به یادگیری، فرآیندهایی مانند مشارکت، همراهی و فعالیت‌های دانش‌آموزی را به همراه دارد. ما اسباب بازی هایی را پیشنهاد می کنیم که سطح تعامل و فعالیت دانش آموزان را افزایش می دهد.

 

اما به خاطر داشته باشید که ابزارهای آموزشی مانند ماشین ها به دنبال ساده سازی کارها هستند. این ابزار اساساً زمانی استفاده می شود که شما در جایی از فرآیند متوقف شده باشید. در غیر این صورت، هنگامی که فرآیند یادگیری به خودی خود اتفاق می افتد، به ابزار نیازی نیست. من می خواهم تأکید کنم که ما نباید در این زمینه افراط گرایی کنیم.

 

اساساً چه نوع اسباب بازی هایی توانایی دیدن آنها را از منظر فناوری آموزشی دارند؟

انواع اسباب بازی ها را می توان در این دسته قرار داد. آنچه در این مقوله حائز اهمیت است، خلاقیت معلمان در استفاده از اسباب بازی است. گاهی اوقات حتی معلمان می توانند از جنبه های مختلف به اسباب بازی ها نگاه کنند و برنامه های خود را تدوین کنند.

همانطور که گفتم، معلمان در هر زمانی که احساس کنند روند یادگیری یا تدریس متوقف شده یا حتی کند شده، می توانند از این ابزارها استفاده کنند.یعنی امروزه با تنوع و گستردگی محصولات این صنعت می توان مفهومی مشابه سواد اسباب بازی و سرگرمی را معرفی کرد. به این معنا که معلمان باید مفاهیم مدون شده توسط طراحان اسباب بازی را بخوانند تا مفاهیم مورد نظر خود را با این محصولات مدون کنند.

 

وزیر وقت آموزش و پرورش در نمایشگاه جشنواره اسباب بازی 97 از این بازی ها به عنوان یکی از تجهیزات آموزشی یاد کرد و بر وجود کتابخانه اسباب بازی در مدرسه تاکید کرد. دیدگاه معلم در این زمینه بسیار مهم است. چگونه می توان نگاه معلمان به اسباب بازی به عنوان ابزاری در فناوری آموزشی را تغییر داد و گسترش داد؟

به نظر می رسد معلمان دبستان کاملاً درگیر این موضوع هستند و از اسباب بازی ها به خوبی در فرآیند تدریس خود استفاده می کنند. حتی بسیاری از این بزرگواران در حال ایجاد و توسعه اسباب بازی برای کلاس های درس خود هستند.

شاید در تمام این سال ها که به طور مرتب میزبان رویدادهای ایده پردازی در حوزه اسباب بازی بوده ایم، برخی از این جشنواره ها و مسابقات با حضور این عزیزان رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. وجود اسباب بازی ها به عنوان محرک در مدرسه باعث تشویق معلمان به استفاده از آنها می شود.

علاوه بر این، با برگزاری سمینارها، کارگاه ها و دوره های آموزشی استفاده از این ابزار می توان اهمیت این موضوع را برای سایر معلمان آشکار کرد. در هر صورت برای حضور یک اسباب بازی در کلاس درس باید مشارکت معلمان داشته باشد و اگر جریان اسباب بازی و بستر مناسب ادامه پیدا نکند این امر محقق نمی شود.

سال گذشته در جلسه وزارتخانه به همین منظور تاکید کردم که این طرح بدون تربیت معلم جواب نمی دهد. معلمان عنصر اساسی آموزش و توسعه هستند.بدون آنها، هر برنامه ای نه تنها در آموزش، بلکه در توسعه نیز محکوم به شکست است.

 

اسباب بازی چگونه می تواند در رشد خلاقیت کودکان نقش داشته باشد؟ انتخاب، نوع اسباب بازی و سن مخاطب را نیز در نظر بگیرید.

ببینید ساختار ذهن که سازه شناختی نامیده می شود، ساختاری است که به دنبال تعادل و راحتی است. بنابراین به طور طبیعی، شما در برابر یادگیری مقاومت می کنید، که طبق تعریف به معنای برهم زدن این تعادل است. تجربیات گذشته کودکان در زندگی، که لزوماً تجربیات موفقی نبوده اند،

آنها را به مقاومت در برابر خلق آثار جدید و بدیع سوق می دهند. دنیای بازی ها و طبیعتاً اسباب بازی ها، فضایی را در ذهن ایجاد می کند که در آن کودکان و حتی بزرگسالان بدون نگرانی از شکست، تجربیات و زندگی جدیدی خلق کنند.

این یک فرآیند جدی و بسیار کارآمد برای تغییر تعادل روانی است تا کودک پس از به دست آوردن تعادل، به راحتی و با کمترین نگرانی بتواند این تجربیات را به زندگی واقعی خود منتقل کند. به همین منظور شعار چهارمین جشنواره ملی اسباب بازی «تمرین زندگی» بود.

منبع